Handjehelpen
Momenteel ondersteunt Ank drie oudere vrouwen met niet-aangeboren-hersenletsel (NAH), waarvan twee met Alzheimer, en een Marokkaans gezin. Bij elkaar goed voor een halve werkweek. Ank geniet ervan. "Ik haal ontzettend veel voldoening uit dit werk. Juist bij mensen met hersenletsel moet je vaak alle registers opentrekken in de omgang met elkaar. Het is voor mij elke keer weer een interessante zoektocht om uit te vinden hoe ik contact kan maken. Dat vraagt om veel creativiteit en om een beetje humor.
Tranen in mijn ogen
Met Wilma heb ik een jaar lang een middag per week gezwommen", vertelt Ank. "Toen dat niet meer ging, zijn we gaan zingen. Ik zing en speel piano en zij doet de tweede stem. Dat kan ze echt prachtig, daar kan ik tranen van in mijn ogen krijgen.
Als ik bij Karin ben, ga ik vaak dieren schilderen. Karin zit dan naast me in haar leunstoel, kijkt mee en bladert in een natuurtijdschrift dat ik heb meegenomen. Ondertussen praten we wat, een beetje ieder voor zich en soms is ze volledig onbegrijpelijk, maar we voelen ons wel verbonden. Of we zingen wat. Ik zie dat Karin probeert mee te doen. Maar soms werkt het ook niet. Als Karin een slecht humeur heeft, dan doe ik maar wat en ga ik wat eerder weg. Dat kan me wel raken hoor, dan voel ik me zo machteloos. Maar meestal merk ik dat Karin het prettig vindt als ik er ben. En dat hoor ik ook terug van haar partner.
Met Carla doet Ank veel praktische regelzaken. Carla is 75 jaar en woont in een zorgcentrum in De Bilt. "We gaan samen naar de tandarts, de oogarts, de opticien, kleren kopen en kerstkaarten maken en versturen.... " somt Ank op. Met mooi weer gaan ze naar een kruidentuin, waar Ank ook regelmatig als vrijwilliger de handen uit de mouwen steekt. "Hier neem ik al mijn hulpvragers mee naar toe", lacht Ank. "Dan gaan we thee drinken op het terras en daarna bloemen en kruiden plukken.
Intervisie heel belangrijk
Ank is erg tevreden over de begeleiding van Angelique Heerdink, de projectcoördinator NAH bij Handjehelpen. "Ik vind de intervisie heel prettig. In een vast clubje wisselen we ervaringen uit en reageren we op elkaars inbreng. Dan kun je even afreageren of nieuwe ideeën opdoen. Goede begeleiding vind ik heel belangrijk. Als vrijwilliger kom je in de thuissituatie bij mensen met een beperking. Vaak ben je alleen met de zorgvrager en heb je de volledige verantwoording. De coördinator moet de vinger aan de pols houden, weten wat er gebeurt en regelmatig controleren of de klant tevreden is. Ik ben daar fel op, dat komt vanuit mijn reclasseringsachtergrond. Ik maak zelf ook altijd aantekeningen. Die koppel ik terug naar de mantelzorger. Wat hebben we gedaan, hoe reageerde ze, wat is me opgevallen? Maar ook: staat er bedorven voedsel in de koelkast of is de hygiëne wel voldoende?
Bij het Marokkaanse gezin kwam Ank op verzoek van de school. De jongste dochter, Fatima, had een taalachterstand en de school zocht iemand die haar wilde voorlezen. De moeder heeft het erg druk met de zorg voor nog twee andere kinderen en voor haar eigen moeder die hulpbehoevend is. Toch kwam ze vaak even meeluisteren als Ank kwam voorlezen. Ank stimuleert haar nu om ook goed Nederlands te leren, te gaan fietsen en heeft haar zelfs aan het breien gekregen. "Ik denk maar zo, als het goed gaat met de moeder, gaat het vanzelf ook beter met de kinderen", vindt Ank.
Het moet klikken
Ank is bij Handjehelpen als vrijwilliger gaan werken na het lezen van een kleine advertentie in de krant. Ze volgde vervolgens een training over hoe je kunt omgaan met jong-dementerenden, en wist meteen: dit is iets voor mij! Afwijkend gedrag boeit haar al van jongst af aan: ze heeft culturele antropologie gestudeerd en jaren gewerkt als maatschappelijk werkster, waarvan 25 jaar bij de Reclassering.
Het moet wel klikken tussen hulpvrager en vrijwilliger, benadrukt Ank. "En je moet gemeenschappelijke interesses hebben. Ik doe graag iets creatiefs zoals schilderen of muziek maken. Maar ook tuinieren, zwemmen of lekker op een terras zitten, vind ik leuk. Ik heb een klant gehad, die alleen maar boodschappen wilde doen. Vreselijk. Daar ben ik snel mee gestopt. Je houdt dit werk alleen vol, als je iets doet wat je allebei leuk vindt."
- Vanuit privacyoverwegingen zijn de namen van de NAH-hulpvragers veranderd.