Handjehelpen
Hoe ben je bij Handjehelpen gekomen?
"Na mijn eerste studiejaar ging ik op zoek naar vrijwilligerswerk. Ik wilde het liefst iets doen bij een gezin met kinderen, dat het wat minder heeft getroffen in de maatschappij. Handjehelpen viel op tussen de andere vrijwilligersorganisaties omdat ze een breed aanbod hulpvragen hebben en veel rekening houden met de wensen van de vrijwilliger. Als student wil je bijvoorbeeld graag een beetje flexibel met tijden kunnen omgaan. Bij Handjehelpen is daar alle ruimte voor."
Wat voor vrijwilligerswerk heb je gedaan bij Handjehelpen?
"Ik ben eerst gekoppeld aan een gezin dicht bij mij in de buurt. De ouders waren net gescheiden en het gezin was verdeeld. Een dochter en zoon woonden bij de moeder en de andere zoon bij de vader. Ik nam van de moeder af en toe de zorg voor Doenia over. Doenia is een leuke meid van toen 11 jaar, met een licht verstandelijke handicap en een groeiachterstand. Tussen mij en Doenia klikte het meteen. Dat maakte het contact voor ons allebei heel leuk. We gingen samen koekjes bakken bij mij thuis, naar de kinderboerderij of naar de bibliotheek. Als ik met Doenia weg was, kon de moeder even iets voor zichzelf doen of samen met haar oudste dochter op stap gaan. Bij dat gezin ben ik een jaar gebleven."
En toen?
"Afgelopen jaar had ik, door mijn studie, veel minder tijd voor andere zaken. Dat vonden ze bij Handjehelpen geen probleem. Ik kon een dag per maand aan de slag en kwam bij en gezin met een jongetje met Autisme en een hechtingstoornis. Omdat het gezin klein gehuisvest is, ga ik met hem altijd erop uit. Dit contact vraagt om een veel intensiever begeleiding van mij. Sekou praat niet en is soms onberekenbaar. Als ik bijvoorbeeld met hem met de bus op pad ga, moet ik heel goed opletten als we overstappen, omdat ik nooit weet wat hij gaat doen. Heel fijn was, dat ik vooraf een inwerkperiode heb gehad. Ik heb een keertje meegelopen met de andere vrijwilligers die voor hem zorgen en ben bij de dagopvang gaan kijken. "
Je hebt zeker veel baat van je studie Pedagogiek hierbij?
"Nou, dat valt best tegen. De universitaire opleiding is nogal theoretisch en biedt weinig handvaten om praktisch met kinderen met een stoornis om te gaan. Door mijn studie kan ik bepaalde soorten gedrag herkennen. Je wordt echter opgeleid om diagnoses te stellen en behandelingen voor te stellen en niet om zelf met kinderen te werken. Je kunt erover praten, maar het echt doen is iets anders. Het is voor mij bijvoorbeeld elke keer weer een uitdaging om daadwerkelijk contact te leggen, met Sekou. Bij Handjehelpen doe ik veel praktijkervaring op. Daar leer ik dus veel van. Heel prettig vind ik ook de themabijeenkomsten, waar je in groepjes ervaringen kunt uitwisselen."
Waarom wil je ook andere studenten stimuleren om vrijwilligerswerk te doen?
"Ik vind dat eigenlijk iedereen een paar uurtjes per week vrijwilligerswerk moeten doen. Er zijn zoveel gezinnen en kinderen die het zwaar hebben in deze tijd. Een paar uurtjes hulp per week kan dan zoveel verschil maken.
Daarnaast geeft het je een goed gevoel, zeker als je merkt dat je echt iets kunt betekenen voor een ander. Als ik met Sekou op de schommel zit en ik voel hoe zijn altijd gespannen spieren zich langzaam tegen je me gaan ontspannen, dan is dat voor mij ook een heel bijzonder moment. Alleen daarvoor zou je het kunnen doen!"