Een teken van God

In de jaren 1950 (ik ben van 1951) was ik met mijn ouders en broer in de Heilig Landstichting bij Nijmegen. Toen we als het ware door het Heilige Land waren gelopen, kwamen we bijna op het eind bij de nagemaakte heuvel Golgotha aan, waar het kruis van Jezus op stond.

Een meneer en mevrouw waren er op dat moment ook. De mevrouw klom de heuvel op en ging voor het kruis staan, zodat de meneer een foto van haar kon nemen alsof ze bij een toeristische attractie stond. Ik stond als aan de grond genageld en met ontzetting te kijken hoe mensen zoiets konden doen! Op hetzelfde moment klonk er een keiharde donderslag uit een overigens volstrekt heldere hemel. Letterlijk een donderslag bij heldere hemel!

De mevrouw wist niet hoe snel ze van de heuvel af moest komen en ik denk dat de meneer de foto niet meer heeft kunnen maken. Mijn ouders zeiden dat we maar snel het park uit moesten gaan, omdat er wel een onweersbui zou komen. Mijn ouders hadden op dat moment, denk ik, nog solexen, dus het duurde nog wel even voor we in Nijmegen aan waren gekomen. Toen we er al hoog en breed waaren, kwam er indderdaad een onweersbui. Ik kan het niet anders zien en zo voel ik dat ook altijd nog als een stem van God uit de hemel om deze blasfemie te verkomen.