Het rood-emaille Taizé kruisje wat ik draag

Vorige week teruggekomen van een korte reis naar Taizé in Frankrijk. Ik was er al dertig jaar niet meer geweest. Het gebeurde mij opnieuw, net als toen. Een inzicht, een weten dat ik geleid word en als ik het wil zien, dan kán ik het zien. Maar soms zijn mijn ogen dicht, vertroebeld. In Taizé waren ze open, wagenwijd open en overkwam het mij opnieuw. Met nieuw elan ben ik naar huis gegaan me richtend op mijn gezin, mijn studie theologie en mijn zoektocht naar werk, met het vertrouwen dat het goed is. Ook al weet ik dat ik dat niet altijd weet.