Als kind al was ik betrokken bij vele (vooral kleinschalige) organisaties. (mijn ouders trouwens ook) Als tiener organiseerde ik alles wat ik alleen niet kon, ook voor mijn vrienden: dagtochtjes en uitstapje. Ik kon vroeg fotograferen (wat in die tijd nog apart was) en bood die diensten aan tegen kostprijs: Ik betaalde mijn apparatuur en het bracht vele contacten en erkenning. Toen ik een keer met enkele mensen ging bootje varen op de Lesse vonden ze dat leuk en we spraken af het nog eens te doen. Enkele maanden later deden we dat weer met 4 auto's al. Het groeide zodanig dat na enkele jaren een autobus het geëigende vervoermiddel werd en na enkele jaren waren het 7 autobussen. Ja, waar doe je het eigenlijk voor? Het brengt veel, het vraagt veel en het gaat een eigen leven lijden. Een soort leven dat mijzelf voldoening geeft en de wereld kleurt. win-win-win zeggen ze wel eens toch?
aangeboren helper?
iemand die helpen als gewoon ervaart
We leven allemaal van dingen die anderen produceren. De economie lijmt dat allemaal aan elkaar. Ik ga niet het computerprogramma dat ik produceer ruilen tegen een brood bij de bakker. Hulp en vrijwilligerswerk hersteld de oude, duurzame economie en brengt de menselijke maat er terug in. Een herkennende blik van de ontvanger is meer waard dat een getal op een loonstrookje.